Jakże nie pisać wierszy
Jakże nie płonąć w podzięce
Za dar najpiękniejszy
Za serce

Świętej Pamięci Anny Sobol - Nauczyciela,
Wychowawcy, Przyjaciela - wiersz ten poświęcam :


Zacne imię nie umiera
I nie ściga się z nicością
Żyjąc zbliża się do nieba
Pracowicie i z godnością

Wszakże w znoju się rodziło
Dni na noce się wkradały
Nieraz szczęście się myliło
I w cierpieniu łzy kapały

Bo na drodze tkwiły kolce
Co raniły serce, ciało
Ty płaciłaś życzliwością
W zamian brałaś nazbyt mało

Zło i dobro każdy zbiera
I archiwum własne tworzy
Lecz gdy przyjdzie czas umierać
Trafi imię na Sąd Boży

Płaczą oczy, w sercu smutek
Twoje słońce znikło w cieniu
Kirem kryją wizerunek
Różę kładą na Imieniu

Niech na drodze do wieczności
Aniołowie pieśń zagrają
Bóg Wszechmocny w swej miłości
Niechaj przyjmie Cię do raju.



Lucyna Jarocka

Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.

Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.

Brak ocen.